Yavrumuz 4 aylik oldu. Gecen sure hem cok uzun, hem cok kisa. Boyle bir zaman aldatmacasi icindeyim. Annem apar topar dondu Turkiye'ye. Kardesimin sagligi biraz daha iyi, akciger embolisi teshisi kondu, icinde bir bombayla yasamak gibi. Ama buna da alistik, neler gorduk ve gorecegiz...Annemin donusu benim bebekle kalakalmamiz anlamina geliyor. Bu donem sadece 3 kredi icin kayit oldum, asistanlik almiyorum. Bu demektir ki yilan hikayesine donen tezimi evden yazacagim. Yavruyla isler maalesef oyle kolay olmuyor. Gunduz uykulari cok kisa, aralarda ise bir kenara koyayim kendi kendine oynasin diyebilecegim kadar buyuk degil. Aksamlari babasi eve geldiginde ben bitmis oluyorum. Sonrasinda da oturup calismak mi yoksa bir kosede yorgunluktan sizmak mi daha olasi siz tahmin edin :)
Diger yandan yavruyla vakit gecirmek cok eglenceli (tezimi unutabildigim zamanlar elbet). Gelisimini birebir takip edebilmek, gogsumde uyurken onu izlemek, onunla birebir iletisim halinde olmak beni mest ediyor. Dun aksam benle oynadi resmen. Gulucukler atiyor, yuzunu sakliyor, ben guldukce o da guluyor. Insan bu kadar mi mutlu olur!
Bu bloglari neden tutuyoruz diye sikca soruyorum kendime (zaten bu sorunun soruna donustugunu bloglarda gormek mumkun). Nedir amaci? Baskalarina mutlulugumuzu anlatmak mi? Ne kadar harika, guzel cocuklarimiz oldugunu gostermek mi? Baskalarina yapilan nispet mi buralarda yazilanlar? Sorularin cevabi burayla ilgilenen kisinin niyetiyle ve bizlerin anlatim gucuyle yakindan iliskili. Kendi adima basta ailemle hamileligimi paylasmak icin basladim buraya yazmaya. Bir de kayitli olsun hatirlayamayacagim ayrintilar istedim. Eh o zaman ozel yapardim blogu. Paylasmak da istedim ayni zamanda. Hamileligimde en cok sordugum 'normal mi?' sorusunu paylasmanin en kolay yollarindan bu. Benimle ayni seyleri yasamis insanlarla paylasmak cok guzel. Diger yandan yalnizlik soz konusu. Yalniziz. Normalde etrafimdaki insanlarla paylasacaklarimi, sikintilarimi, mutluluklarimi yaziyorum buraya. Iste sirf bu yuzden. Annem yanimdayken hic yazmak istememisim. Simdi yapayalniz kalinca aklima ilk gelen burasi. Sanal arkadaslarimiz gercegini aratmayacak kadar yanimizda olabiliyor. Iki kisi karsilikli konusurken en cok da kendilerinden bahseder ya, bence blogda yazmak bunun daha bir farkinda olunarak yapilmasi gibi.
Yavru uyandi! Is basina :)
Haklisin her kelimesine katiliyorum yazdiginin. Kardesine tekrar cok gecmis olsun. Tez de bitecek eninde sonunda s1kma canini. Ben gecen hafta sunus icin stres yaptim oglan bana darildi :) Haydi Ilgar'i da alip gel cay icip kurabiye yiyelim :))
YanıtlaSilKardeşine çok geçmiş olsun inşallah sağlığına kavuşur sizde güzel günler yaşarsınız.
YanıtlaSilUfaklığı yere temiz bir örtü serip üzerine bikaç oyuncak koyup ufaklığı oraya koymayı denesene
kendi kendine dönmeyi,sürünmeyi ve emeklemeyi öğrenmesine çok yardımcı oluyor
gündüz uykuları henüz düzensizdir ama kısa sürede düzene girer,inşallah tezini de yazarsın
sevgiler
Kardesine cok cok gecmis olsun, sana da buyuk kolayliklar diliyorum. Annenin icinde bulundugu durumu dusunemiyorum. Bir yanda bir evladini birakip digerine kosmak zorunda olmak. Herhalukarda huzursuzdur kadincagiz. Ana-baba olmak ne zor.
YanıtlaSilNiye blog yaziyoruza gelince :P Uzun sureli ve uzun uzun yazanlarin pek cogunlugu zaten internet yokken bile bir yolunu bulup blogculuk yapiyorlardi emin ol :P Okumayi, yazmayi, konusmayi, paylasmayi, anlatmayi, iletisimi.. zaten seven, otobuste yanindaki hic tanimadigi kisiyle 8 saat muhabbet kurabilen, her durumda her ortamda vir virlayan insan olma ihtimalleri yuksek. (Kendimden biliyorum :P) En azindan benim gibiler icin blog mlog bahane, yeter ki yazacak, cizecek, anlatacak, okuyacak, okudugunu yorumlayacak, iletisim kuracak daa kuracak bir ortam olsun :))
Yarin obur gun, hadi uzaya sosyal paylasim kolonisi kuruldu deseler, ilk gidecek olanlar bizleriz sanirim :P
Merhaba uzuunca aradan sonra :)
YanıtlaSilAllah kavustursun annen icin, kardesine de cok gecmis olsun. Insallah yakin zamanda daha da iyi olur. Minise de nice 4 aylar, yillar. Zaman cook hizli akiyor, benim oglum da yarin tam 3 aylik oluyor insallah. Aceleci sey 36. haftasinda geldi. Hamileyken okuyordum seni, simdi karnimizdakilere dunyaya getirmis olmak sasirtiyor dusunuce :)
O veya bu sebepten, yazmaya devam et, zevkle okuyorum sahsen. Bebek olunca bircok sey aksiyor, hele tez yazmanin zorlugunu dusunemiyorum (ben de 2009 Haziranda bitirmistim doktorayi). Makalemin duzeltmeleri geldi, onu bile yapamadim, deadline kacacak 4 Eylulde :( Ama bitecek bir sekilde bu tezin, biraz gec olacak belki planladigindan ama olacak! Hem anne olup hem kariyer yapmak zooor :(
Arhan da gunduzleri 15 er dakikalik 3 ya da 4 kez uyuyor sadece. Simdikiler boyle galiba. Yalvaran gozlerle bakiyorum sahsen oglum nolur bir saat uyu diye :) 2 gecedir aksamlari da saat 19 a baslayan emme-yatirma mucadelemiz 22:00 gibi son buluyor, deli oluyorum :( Yataga dusup kaliyorum o uyuyunca. Sen de gece uykuya yatirma deneyimlerini paylasir misin bir ara?
Sevgiler...
Aslihan K.
Gecmis olsun kardesine, umarim kendini giderek daha iyi hissediyordur.
YanıtlaSilBiz de dun geldik Turkiye'den, yalnizliga geri donus. Hemen bugun actim sizi, zng yi. Ozlemisim sizleri okumayi. Iyiki de yaziyoruz mutluluklari, sIkintilari.
Ilgar Karan'la pozlariniza bayiliyorum. Yine cok guzel cikmissiniz.
Sevgiler
Çok geçmiş olsun! Dediklerine aynen katılıyorum, Türkiye'ye gittiğimde yazmak gelmemişti hiç içimden. Ama burda bir yandan birbirimizin hayatlarına şahit oluyoruz ve tanışmasak da, birbirimizi görmesek de diyemeyeceğim, çünkü ben bazen gerçekten görüşmüş ve tanışmış gibi hissediyorum, özlüyorum, merak ediyorum. Yeni bir yazı, yeni bir fotoğraf gördüğümde seviniyorum :) O yüzden sen arada da olsa, kısa da olsa haberdar et bizi. İkinizi de çok öpüyorum. Çok kolay gelsin! Sevgiler...
YanıtlaSil