5 Nisan 2010 Pazartesi

36. hafta, dum tek teke tek...

.
36. haftamizdayiz. Beklenen dogum tarihimiz 2 Mayis olduguna gore cidden geri sayim basladi, eger bebek bir surpriz yapmazsa 27 gunumuz var. Cok inanasim gelmiyor dogrusu, sanki ben hep hamileymisim ve hep boyle kalacakmisim gibi bir his var icimde. Sefasiyla, cefasiyla alistim galiba boyle yasamaya. 

Artik bebekli hayata alistirma olsa gerek, uykumun bolunmesi, bazi seyleri yiyememem, bazi islere yetisememem, agri cekmem vb. durumlari kaniksadim sanirim. Artik gobegim ve bebek herkesin ortak ilgi alani. Tasiyici olarak insanlarin sorularina cevap veriyor, bir anda gobegime sarilmalarini garipsemiyorum. Bazi hamile kadinlar bunu hic sevmiyor anladigim kadariyla. 'Eski ben'i yani hamile bir kadin gordugumde icimin sempati dolmasini hatirlayip gobegimi yani beni oksayanlari da anlamaya calisiyorum. Hele ki bir A. Teyze var ki, o isi iyice abartmis durumda; sarhos oldugu vakitler bebek diye gobegimi optugu oldu, deli iste :) Hatirlarim, ben eskiden gereksiz insan samimiyetini (ne demekse) hic sevmezdim. Mumkunse her karsilastigimizda opusmeyelim, sarilmayalim diyen biriydim iste. Bebegin hayatimda ilk degistirdiklerinden oldu bu da.

Tasiyici olma hissinden bahsediyordum. Dogrusu "papucumun dama atildigini kabullenme hali" olmali. Ben de olsam atardim papucumu uzaklara. Artik 'webcam'lerdeki sabirsiz bakislar gobegi gormek icin. Sanirim bebek aramiza katildiginda, hele ki konusmaya basladiktan sonra, bize hic gerek kalmayacak. Hic gocunmuyor insan, ne ilginc, oysa ilgiyi herkes sever farkli dozlarda olsa da. Bir ortak konu yaratip sadece ondan konusmanin hazzi sirada bekleyen.

36. haftanin ne kadar cabuk gectigini bu yazida da belirteyim. Zaman dedigin sen onu doyasiya yasamak istedikce daha da hizli geciyor. Bu yuzden bebegin dogumu, buyumesi, hayatiyla ilgili tum merak ettigim seyleri sakliyor, ertelemeye calisiyorum. Insanin kendi zihniyle oynamasi iste.

36. hafta demistik. Doyasiya yasamayi pek de istemeyecegim gelismeler var bu haftada. 27 gunumuz kalmis malum. Benim deneyler bitmek bilmiyor. Giderek agirlastikca ben (elimin ve de bedenimin agirlasmasi) her sey yavasliyor, hic bir seye yetisemez oluyorum. Olacak elbet, isler hallolur, careler bulunur. Ama kasiklarimin uzerine binen yuk bacaklarimi govdemden ayiracak gibi oluyor ya, iste ona care yok. Otursan olmuyor, ayakta dursan olmuyor, yatsan hic olmuyor. 
Son bir kac seferdir H. beni cok fazla derin nefes aliyorum diyerek uyandirdi. Oysa ben alistim deyip kandiriyordum kendimi :) Bir gece ise halim "guler misin aglar misin" denecek durumdaydi. Malum cise kalkiliyor yuk altindaki idrar kesesi yuzunden. Kalkmam lazim, zira  durum acil, nasil olmussa sirt ustu yatiyorken bulmusum kendimi, sag yanim bosluk, sol yanda H., hic bir yerden destek alamiyorum, govdemi ceviremiyorum agri icindeyim cunku bebek kaburgalarimin altina dayamis ayaklarini/bacaklarini... Kendi kendine sirt ustu kivranan tosbaga iste! En sonunda ayaga kalkabildigimde H.yi de uyandirmayi becermisim. Cok acikli gelmisti bana o halim, simdi ise komik...



3 yorum:

  1. Hahaha, komik geldi valla bana da :)
    Vucudun alistirma yapiyor bebekli hayata. Benim de gobegime dokunulmasindan hicbir rahatsizligim olmamisti --surekli ona ayri bir sahsiyet gibi davranip konustugum icin herhalde.

    Pabuc konusunda da aynen dedigin gibi oluyor ama uzunca bir sure arama geregi bile duymuyorsun, cunku oyle mutlu oluyorsun :)))

    Bu arada ne kadar guzel bir resim... ne cok yakisti sana hamilelik ve boyle elbiseler :)

    YanıtlaSil
  2. Fotografin cok guzel, cok hosuma gitti. Ben pek cekmiyordum fotograf ama gecenlerde kardesim annem ona hamileyken bir fotosunun oldugunu, onu gordugunde cok hosuna gittigini soyleyince ben de bolca cektirmeye basladim son gunlerde :)

    Cidden zaman hizli akiyor bu arada. Biz de 30. haftadayiz. Son gunler daha da hizli geciyordur eminim. Ben kiyafet ve odasina aldigimiz ve gecen hafta gelen karyola haricinde pek hazirlik da yapmadim :( Bir tembelliktir gidiyor. Aklimda bebek arabasi var ilk, onu alinca sanki gerisi corap sokugu gibi gelecek. Bir de dogum sonrasinda giyecegim babaanne modeli olmayan bir gecelik :) Pijama nispeten daha kolay bulunuyor ama bana uygun bir gecelik bulamadim da dert ettim cok :)

    Sen tamamladin mi alisverisinizi? Burdan da paylasirsan sevinirim.

    Kolay gelsin islerindee...

    Aslihan

    YanıtlaSil
  3. Ben zaten cok ilgi sevmem, iyi olacak boyle geri planda olmak :)
    Gobege dokunma istegi cok da kontrollu bir sey degil anladigim kadariyla. Bebek gorup minciklama isteginin bir gerisinde bu var herhalde. Bizde ise durum gobegi teshir etmek uzerine kurulu. Webcam acilir, artik ekranda kim varsa ac gobegini goster, hafifce oynat ve karsi taraftan gelen tepkileri dinle. Cok keyifli bence :)

    Elimizden geldigince fotograf cekelim istiyoruz ama pek mumkun olmuyor. Ilk hedefimiz her hafta bir gobek fotografi cekmekti, daha 9. haftada kaytarir olduk. Simdi ise isik iyi degil, yok ben kotu gorunuyorum, sacim kirli vb. mazeretlerle cok az fotograf cekiyoruz. En azindan su son haftalarda cekelim desek de simdi kiyafet sorunumuz var :) Son bir ay icin yeni kiyafet almak istemiyorum. Bu blogda gordugunuz de dahil olmak uzere 3 elbise var, zaten 3u de bu "robali" denen normal elbiselerden. Evden baska yerde giydigim pek gorulmemistir onlari :)

    Aslihan: Bizim alisverislerimiz ve cici arkadaslarimizin bize verdikleri sayesinde pek bir eksigimiz kalmadi (hatta benim planladigimdan daha fazla esyamiz oldu). Yazarim bu konuda.
    Daha vaktin var ama ne olur ne olmaza bebek icin bir iki zibin, battaniye, kendin icin gecelik vb. hazirla. 34. hafta hastahane maceramizda anlamistik gerekliligini.

    YanıtlaSil