6 Şubat 2012 Pazartesi

emzirme

I.'in 22. ayin icerisinde oldugu su donemlerde anne sutune olan ilgisi epey azaldi. Birden bire oldu dogrusu. Ben daha alistira alistira olur diye dusunuyordum. Bu duruma alisacak kisi bendim elbet.

Cok ugrasildi emzirmemle. Zaten ilk uc ay cok sikinti cekmistim meme ucu eksikliginden. Sut pompalamayi da hic sevemedim bu yuzden. Pompalayip dondurucuda yedekledigim sutler cozuldugunde metalik bir tat tasidigindan bozuldu diye atilmisti. Meger sutteki lipaz enzimi fazlaysa yaglari hemen parcaliyor ve bu bahsettigim garip tada neden oluyormus. Bazi bebeler sorunsuz icermis bu sutu, I. icmedi. Sutu pompaladiktan sonra hafif isitip lipazin etkisinden kurtulmak mumkunmus fakat lipazla beraber baska yararli yapilar da zarar goruyormus. Sonucta I. o sutleri icmedi ve ben bosuna pompa iskencesi cektim.

Emzirmeyle ilgili psikolojik bir baski altina aliniyor anneler. Cocuk agliyorsa, uyumuyorsa, mizmizsa ya actir ya da verdigin sut dokunmustur. Annem uzun sure cocugun ac yattigini bu yuzden uyumadigini iddia etmisti. H.'nin annesi ise ben emzirdigim icin cocugun istahinin olmadigini, bu yuzden yemek yemedigini dusunurdu. Oyle bir baski yaratmis ki bu tur soylemler, hep cocugumun zayif oldugunu dusunurken bulurdum kendimi. Ilk alti ay sadece anne sutuyle besleyebildim yavruyu ve cevreme gore o cocuk hep zayifti. Simdi fotograflarina bakinca cok kiziyorum dogrusu, tosuncukmus resmen. Neden ama neden?! Bu arada belirtmem lazim sadece fotograflar degil gelisim grafigi de her zaman cok iyi oldu I.'in. Fakat bu ac kalmasina ragmen muhtesem genlerinden dolayiydi birilerine gore :-D

Ilk 6 aydan sonra kati gidaya basladik ama I. hic bir zaman ilgi gostermedi sundugumuz yiyeceklere. Doktorunun tavsiyesi ve onayiyla ilk bir yil anne sutu agirlikli beslendi. Gunde belki bir kez cok az miktarda kati gida aliyordu. Ilk basta anne sutune ogutulmus pirinc, yulaf ve ya arpa (cereal) katarak basladik mama vermeye. Sonra meyveler, sebzeler eklendi buna. Bu arada devamli degisik tatlar sunmaya calistik. Bu surecte ogrendim ki cocuk bir seyi sevmiyor deyip bir daha denememek hata oluyor. Belli araliklarla tekrar tekrar denemeli bebenin o mamadan yiyebilme ihtimalini. I.'in kati gida yemeye basladi baslayali favorileri belliydi: Anne sutune yakin tatta olan her sey :). Tuzssuz peynir (taze mozarella), yogurt, yumurta (ozellikle beyazi), avokado baslicalari oldu. Gel gor ki iki yasina yaklasan yavrunun hala severek yedigi seyler sadece bunlar. Cocugun su vakitlerde de istahli olmamasinin nedeni hala sut emiyor olmasi diye dusunuluyor elbet. Koca adam (!) sut emiyor, cok garip cok.

Iste bu gunlerde emzirme sayisi ve suresi azalir oldu. Huzunluyum gercekten. I. gibi bir noktada sabit durdugu surenin 5 saniyeyi gecmedigi bir cocuk kucakta tabii ki durmuyor. Emzirme zamanlari bu yuzden cok kiymetli ornegin. Oglum koynumda, saclarini oksarim, sarkilar soyleyip konusurum, bazen oylece bakisiriz, sonlara dogru kikirdetirim onu. Bir daha nasil bulurum oyle bir ani?

sut isleri yer zaman tanimaz

 Eski fotograflara bakmis oldum bu yazi sayesinde. Ne kadar minikmis, ne kadar farkliymis. Ben o zamanlar sandigimdan/hissettigimden daha iyi gorunuyormusum. Insan ilk zamanlarda kendine ne cok yukleniyor.

16 yorum:

  1. Ben de emziriyorum hala Kerimi ama bizde tersine işliyor işler, ben bıraksın istiyorum o kene gibi yapışıyor giderek. Üstelik bu çocuk ben ısrar etmesem 6.ayda kendiliğinden bırakacaktı memeyi.. Hüzünlenmeni anlıyorum ama bence sevinmelisin.. emzirmenin keyfini sürmüşsünüz ne mutlu, benimki hep eziyet oldu. PArça kopartacak kadar ısırmalar, gece meme nedeniyle hiç uyumaması ve uyutmaması hala ve hala..

    Ve sahiden pek minikmiş Ilgar:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bizde de 3. ay civarinda meme ile buyuk savas vardi. Sonrasi anlattigim gibi, yemek bile yemedi cocuk :) Diger yandan sag memeyi gazi ettikten sonra sadece soldan beslendi (sanirim 6. ay civariydi). Gece emzirmelerini doktorunun tavsiyesiyle bitirmemiz kesinlikle isabet oldu. Bu beklenen bir ayriligin huznu aslinda. Dedigin gibi eziyeti cok ama keyfi de bol emzirmenin.
      Kerim ve Selim'e opucukler. Cok kolay gelsin.

      Sil
  2. off kuzum... minicik tosuncuk :)
    Ilgar'cım bağımsılaşma yolunda ilk adımını atmış; şimdi dörtnala koşacak eminim :) Bu dönemi doğallığıyla tamamlayabiliyorsun, bu çok güzel bir şey, gurur duymalısın kendinle :)
    Bu arada, bir kez daha anladım ki erkek çocukların bağımsızlaşma süreci kesinlikle farklı gelişiyor bence... Geçen Evren yazmıştı; erkekler toddler devresinin hemen ardından kendine bir rol model belirleyip anneden hızla bağımsızlaşıyor, kızların ise rol modelleri arasında anne de olunca doğal olarak o kopma çok da kolay olmuyor gibi bir şeydi... Mira da emmeyi kendi bıraktı ama benim ince teşviklerim olmasa herhalde ilgisinde hiç azalma olmazdı :P

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah Banu, dort nala kosmak cok isabetli bir tanimlama. Kosuyor evet, dort nala :)Hizli da olsa dedigin gibi dogalligiyla tamamliyoruz. Sansliyiz sahi. Evren'le yazismalarinizi hatirliyorum bu konuda. Ben hep Mira gibi olur diye dusunmustum. Hani otel lobisinde miydi, herkese odada emecegini duyurmustu. O hikayeniz cok hosuma gitmisti. Oglumun sadece milletin icinde "memmme" diye israriyla yetinecegim artik :)

      Sil
  3. ay o son resiiim, icim gitti, masallah... gozler kaymis, cok sevimli ya...

    YanıtlaSil
  4. Gıptayla okuyorum böyle yazıları. Elimde olmadan keşke benimde sütüm olsaydı diyorum keşke...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bence bu yazimin farkli bir versiyonunu sen de kolaylikla yazarsin; metodu ne olursa olsun anne bebek arasindaki o yakinlik her sekilde cok etkileyici.
      Ben de normal dogum ya da sizisiz sezaryen dogum hikayelerini okudugumda 'keske'lere basliyorum. Olmadi ama, ne yapalim. Istedim, elimden geleni yaptim ama olmadi. Eskiden cok kafama takiyordum bu konuyu, simdi bosuna uzmusum kendimi diyorum. Senin emzirme ile ilgili 'keske'n de kendine bosuna yuklenmene neden olmasin, olur mu? Ege'ye opucukler, sevgiler.

      Sil
    2. Ben de aynı şekilde sezeryan olayında bitiyorum. Keşkelerim her konu açıldığında içime sığmıyor. Bak şimdi bile atladım Ruhdağı ile senin arana:), kusura bakmayın artık. Ama şu doğum ve emzirme mevzusunda anneleri bi rahat bıraksalar ve ardından biz pişmanlık sanrılarıyla kalıvermesek! Yüklenmeyelim bunlar için kendimize...

      Sil
    3. Kusur ne demek? Cok dogru soylemissin. Ben tedirgin oluyorum emzirme ile ilgili yazarken. Kimseyi huzursuz etmek istemiyorum cunku. Diger yandan bu cocugumla yasadiklarimin muhim bir bolumunu olusturuyor; buraya aktarmakta bir sakinca olmamali. Sutumun olmasi bana ait bir 'basari' degil, kontrolumde olan bir sey degil. Dogamiz neye izin verebiliyorsa onu yapabiliyoruz.

      Ruhdagi, aslinda yazdiklarim senin yorumundan cok 'emzirmeyle gururlanip bir sekilde baskalarinin gozune sokuyorlar' diye dusunebilen insanlara yonelik. Ana yazida yazdigim gibi emzirsen de emzirmesen de bir sekilde ugrasiyorlar. En cok da kadinlar yapiyor bunu. Ilginc :|

      Sil
  5. Son fotograf hem anlamli, hem de birbirinize ne kadar cok benziyorsunuz :) Masallah size.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Cok tesekkurler Berceste :). Firsatini bulunca gercekten cok benzeyen fotograflarimizi koyayim.

      Sil
  6. Dünyanın o en güzel duygularından birini bu kadar uzun süre oğlunla beraber yaşayabilmiş olmak da sana Ilgar'ın güzel bir hediyesi:) Biraz daha büyüdüğünde meraklı meraklı sohbetler ettiğinizi ve bu arada o minik elleri, heyecanlı suratıyla seni pür dikkat dinlediğini göreceksin. Her dönemi bir ayrı güzel bu annelik denen mucizenin:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Buyuk hevesle bekliyorum sohbet edecegimiz gunleri :-) Mantik yurutsun, fikirlerini, hayallerini anlatsin... Cok guzel, cok :-)

      Sil
  7. Ah ne guzel valla :) Gercekten erkek cocuklari daha kolay bagimsizlasiyor. Ben cok ugrasmistim biraksin diye. Hala ara ara gelip soruyor ya yuh diyorum artik :P Ama bu fotograflara bakinca icim gitti yine... Cok guzelsiniz tu tu tu size :))

    YanıtlaSil
  8. Ilginc bizim oglanin da artik emmeye ilgisi azaldi son 2 aydir filan. Hatta artik birakma noktasindayiz. Normal bir surecmis gibi geliyor ama ben senin gibi hissetmiyorum yani bu konuda huzunlu degilim. Hatta onun artik gittikce bagimsizligini ortaya koymasi da hosuma gidiyor. Ben mi tuhafim ? :) Zaten bir noktadan sonra da keyif icin emmek istiyorlar mesela bizim ki bir seylere sinirlendigi zaman emmek icin bana yapisiyor o da onu rahatlattigini bildigi icin. Mesela biz su anda bazi sevdiklerimiz disinda kesinlikle agzimiza bir sey almama modundayiz. Et, tavuk yiyen cocuk sadece makarna yemeyi ya da begenirse corba icmeyi tercih ediyor. Bu da evde ufak krizlere yol aciyor ama bu da bir donemdir diye gecistiriyorum.

    YanıtlaSil