27. hafta, karnabahar yavru

.
27. haftamiz bugun son bulurken yine gec kalmis anne olarak bebekteki ve bendeki son gelismeleri aktarayim :)

Bebegimiz 37cm boyunda ve yaklasik 1 kilogram agirliginda bir cengaver artik. Iceride uyuyor, uyaniyor, taklalar atiyor, artik acip kapayabildigi goz kapaklariyla kirpiklerini kirpistiriyor ve parmaklarini emiyormus. Gunden gune beyin gelisimi daha da karmasik ve yogun sekilde ilerlerken akcigerleri henuz tam gelismemis olsa da bugun dogsa yardimla nefes alabilecek yapiya ulasmis. Ritmik hickiriklarini duymam mumkunmus ama bizimkinden henuz oyle bir sinyal gelmedi.:)

Bende ise boy ayni uzunlukta kalirken kiloda hizli bir artis soz konusu. Gobek capini duzenli araliklarla olcsem artik diyorum cunku her seferinde 'cok buyudu' bu dusuncesiyle aynaya bakarken buluyorum kendimi. Neyse ki yukaridakiler buyumeyi durdurdu. Sut verme zamani geldiginde yeniden buyurlerse ben one dogru devrilirmisim gibi geliyor. Sikayetlerime gelecek olursak bel agrisindan baslayabilirim. Geri kalani onemsiz seyler, hani halledilir ama bel agrisi gecenlerde bir gun isten eve donup sadece yatmami gerektirecek kadar ciddi olabiliyor. Bilgisayar basinda uzunca bir sure oturmak mumkun degil artik. Aileden gelen cikik elmacik kemiklerimin alti, millette yanak deniyor hani, bende hala bos. Bu kadar kilo alip hala yanak yapamamis olmak dert oldu icime. Aslina bakarsaniz aksine elmacik kemiklerimin ustu doluyor, slikonlu arkadaslara donuyorum. Derdimiz bu olsun :)

Bunlarin haricinde asagidaki yazinin yorumlarindan da anlasilabilecegi gibi  bebek alisveris dunyasini kesifteyim. Bilmedigim ne cok detay varmis, sasirdim kaldim. Sonunda bebek icin bir yatak ve alt degistirme masasi edindik. Subat sonunda tasinacagimizdan alisverise anca Mart ortalarinda vakit ayirabilecektim, erken davranip icimize sinen bir seyler bulmak rahatlatti beni. Bu haftasonunda Cumartesi gunu labda calistigimdan "bugun tez icin ne yaptin" muhasebesini bir kenara birakip bir film izlemeyi kendimde hak goruyorum.

Gorusmek uzere!