4 Nisan 2011 Pazartesi

Babaanne ve dede geliyor!

Bugun oglumun babaannesi ile dedesi geliyor bize. New York'a sorunsuz varmislar, yakinda Orlando ucagi kalkacak. H. onlari almak icin coktan yola cikti bile. Anne ve baba olarak biz cok heyecanliyiz dogrusu. Birlikte gecirecegimiz bir ay icinde daha once hic birimizin tecrube etmedigi bir yasami paylasacagiz. Oglum sevgiye bogulacak, evimiz senlenecek. Oglumuz sabah kalktiginda nasil bir tepki verecek cok merak ediyoruz hepimiz. Skype'tan gayet iyi taniyor babaanne ve dedesini. Dedesi "dedeeemmmm" dese, babaannesi ona "tavsancik tavsancik..." diye hikaye anlatsana yeter tanimasi icin. Bekleyip gorecegiz.

Ilgar'la son gunlerde bir mucadele halindeyiz. Altini degistirmek, yemek yedirmek, uyutmak buyuk dert oldu. Iki gun evvel sadece cisli zannettigim bezini degistirirken cok gafil avlanmis ve ustumu basimi kakaya bulamistim. Neredeyse ayakta alt degistirmek zorunda kaliyoruz :) Gecer elbet, degil mi? 

Uyku sorunumuz var hala. Genelde emerken uyuyakaliyor ve oyle yatiriyoruz. Eger ayiksa hic bir sekilde yatmayi kabul etmiyor. Artik cok hizli emdiginden uyuyakalmadan doymus oluyor ve uyutma maceramiz basliyor. Cok sey denedik. Belki cocuk odada yalniz olmayi sevmiyor diye yaninda yattik. Belki korkuyor diye yanimiza aldik. Birlikte yatma sahnelerimiz cok ilginc. Ben hic beklemezdim boyle olacagini. Gozunden uyku akan Ilgar bizim yataga gelince aslan kaplan kesilip gozu kapali bir sekilde bizim kafamizin ustu, karnimiz vb. neresi olursa basiyor, basini yasliyor, yanlislikla bir kere gozunu kapamissan actiginda yatagin oteki ucuna gitmis oluyor, ya yorganin altinda ilerler de kalirsa diye korkudan goz kirptirmiyor. Boyle iskenceli bir kac gece gecirdikten sonra derdinin bizimle yatmak olmadigini, bizimle yattiginda cok yorgun dustugunu anladik. Artik oluruna biraktik. Sanmam ki bu durum da diger zamanlar gibi kalicidir. 

Ilgar'daki su siralarin en buyuk gelismesi sozel yonde herhalde. Cok konuskan oldu. Normalde oyle 'hadi sunu soyle oglum' dedigimizde soyleyen bir bebek degil. Once onun keyfi isteyecek. En cok uykudan sonra konusmayi seviyor. Muhabbet kusu gibi, salonun penceresinden disari cikarken bildigi kelimeleri tekrarliyor.

Salonumuzun penceresinden guzel bir manzarayi gorebiliyor yavru. Bu konuda cok sansliyiz. Bu sayede agaclardaki, golun kenarindaki ve gokyuzundeki kuslari, sincaplari ve ucaklari (havaalanina yakin olmanin tek avantaji sanirim) gorebiliyor. Kuslar nerede deyince hemen pencereye kosuyor ya da isaret parmagiyla orayi gosteriyor. Ucak sesi duydugunda evin icinde dahi olsa yukariya bakiyor. Sincap ve teyze sayesinde s ve z seslerini soyleyebilir oldu. Karga ne diyor oglum sorusuna 'gak diye cevap veriyor :) Pencereden ya da bahcedeyken, kuslardan bahsettigimizde ğğğğğğğğğ gibi bogazdan bir ses cikariyor, kus gibi sakiyor oglumuz :)

Buyudukce bize olan duskunlugu de artti. Artik babayi kapida karsilayip sevincle kucagina atlamalar, annenin dibinden ayrilmamalar bir hayal degil. Artik evin tumunu Ilgar icin degistirdik, Ilgar'a actik. Ortalikta ulasabilecegi ve ona zarar verebilecek hic bir sey birakmamaya calistik. Simdi serbest bir sekilde evin icinde istedigi gibi dolasabiliyor. Sarhos bir adam gibi oradan oraya savrularak kosma pratigi yapiyor oglumuz :) Son olarak bir donem cokca isiriyordu beni, azaltti diyebilirim. Gerci hala kollarim morluklar icinde; saglik olsun. 

Oglumuz olmasi, onun bizim olmasi, boyle buyuk bir sevgiyi yasiyor olmamiz inanilmaz geliyor. Hala inanilir gibi degil bunlar. En inanilmazi yakinda, 20 gun sonra Ilgar'in bir yasinda olacak olmasi. Aklim almiyor, oysa daha dun gibiydi, karnimdaki kipirtilari kalbimi oynatiyordu. Anlatabilecegim gibi bir his degil bu.

*Yukaridaki fotograf gecen yil bugun cekilmisti. Ozluyorum dogrusu.

5 yorum:

  1. gercekten daha dun gibi dogumu, ama cok tatli oldu bu annesiiiii :))

    YanıtlaSil
  2. Babaanne ve dedesini muhakkak tanır ve onlarla harika vakit geçirir. Asıl sorun onların yokluğuna alışması olacak...

    Meme emmeden uyumayı bir öğrenince rahat edeceksiniz. Benim kız da kendi kendine uyumayı böyle öğrendi. Ama tabii sizin de destek olmanız lazım. Benim kız da bizimle uyumayı kabul etmedi, etmiyor, rahatsız oluyor. Ama kendi odasında her akşam 10 ila 12 saat kesintisiz uyuyor. Darısı başınıza; az kalmış, ha gayret...

    YanıtlaSil
  3. Haydi gözünüz aydın o halde.. Sevgiden, kalabalıktan hepten coşar Ilgar tahminim..

    YanıtlaSil
  4. Benden Bizden: Tesekkurler :) Banbino'ya opucukler.
    CokBilmis: Cocuktan cocuga bu islerin cok degistigine gozlerimle sahidim. Yataga yatirlinca itiraz etmeyip misil misil uyuyani da, ayaklarda sallanip uyumamak icin kendini tokatlayani da, hic uyumayip aglayani da gordum. Bir sekilde bebegin istekleriyle bizimkileri kesistirecegiz artik :)

    Deli Anne: Tesekkurler :) Dedesinin hayrani oldu, cok seviyor. Cok egleniyorlar birlikte.

    YanıtlaSil
  5. Cok sevindim Ilgarin dedsinin ve babaannesinin geldigine! hem onlar dyacak Ilgar'a (1 ayda doyulmaz ama) hem sana azcik zaman kalacak. ne bileyim endiselenmeden bi cay/kahve icmek gibi. Ilgar'in gelismeleri de cok tatli! uyku haric! o da yoluna girer umarim yakinda. Biz de Istanbul'a gidiyoruz bu ayin sonunda! baklim 10 aylik bebe ile nasil gececek bu uzzzzuuuuunnn ucak yolculugu! opucukler sana ve yakisikli ogluna.

    YanıtlaSil